We zijn nu al drie weken op 4200m zijn in het dorp Dho Tarap waar we een week een festival hebben vastgelegd voor degene die mijn kosten heeft betaald. Zij zijn inmiddels vertrokken want wilde niet wachten op onze tweede taak het filmen en fotograferen van de oogst hier hoog in de bergen met jaks die gras en de granen die geoogst worden moeten dragen. Al veel indrukwekkende ervaringen gehad maar we kijken uit naar vanmiddag en morgen wanneer de jaks met gras voor de winter terugkomen en het oogsten zal beginnen. We blijven dan nog drie dagen om vervolgens twee hoge passen over te steken richting een enorm meer om dan in nog een dag af te dalen naar het plaatsje vanwaar we weer een vliegtuigje hopen te kunnen nemen. Dat was op de heenweg overigens erg bijzonder, in zo’n piepklein vliegtuigje tussen de bergen door te vliegen. Al veel foto’s genomen (14.000)!
De afgelopen week was ik ziek met griep en keelontsteking. Nu dag 3 van de antibiotica en gaat het weer een stuk beter. Het eten wat hier aanwezig is is erg schaars. We zoeken aan alle kanten naar vitaminen incl medicijnen maar op 4200meter valt het niet mee te herstellen. De gastvrijheid en behulpzaamheid is hier echter enorm en ongekend. We hebben al vele plekken en culturen bezocht maar hier in Dolpo is het onvoorstelbaar. De afgelopen anderhalve week hebben we bij een lieve familie die niet al te arm is verbleven. Extra goed verzorgd toen ik ziek was, foto’s kunnen nemen en gezelligheid gehad. Bijzonder in zo’n uithoek van Nepal en de wereld. De cultuur en het landschap is hier zoals in Tibet. Dolpo was voor Samjhana en mij al lang een plek waar we graag naartoe wilden en afgelopen voorjaar konden we een pas niet oversteken om hier te komen ivm te vee sneeuw. Nu extra lang maar gelukkig hebben we dagelijks stroom gehad bij de school en aan onze recepten kunnen werken wat ook erg nodig is. Vreemd genoeg kom je tot meer dit soort dingen op een afgelegen plek als deze.